Morning Gargle

Umaga pa lang rinig ko na ang videokehan galore ng kapitbahay namin. Ninais ko mang matulog ng mahimbing, tanging pagtakip nalang ng unan sa ulo ko ang nagawa ko.  Okey lang naman sana yung kumanta ka habang pasikat na ang haring araw kung maganda naman boses mo. Pero kung boses mo ay parang nasa impyerno at binabalatan gamit ang bread knife, mas mabuti pa sana na magbalat ka nalang ng sibuyas.

Sabi nila start your day with a smile. Pano ka naman makakangiti kung ang kinakanta ng kapitbahay eh down with the sickness, bring me to life, going under, unforgiven. Buhay pa nga ako pero parang iniinsulto na ako ng mga potah nila at parang pinapahiwatig na sa impyerno ako pupunta. Di ba panira ng tulog much? High pitch kaya yung mga kanta na yun at kung hindi mo makakaya na I-hit ang mga nota, wala ka talagang pinagkaiba sa tunog ng lata. Sa bawat hirit nila ng biritan, para lang pinupunit na puwet ng manok ang tunog. Please lang, hindi ba sila nakakarinig ng sarili nilang boses?

Sabi ng nanay ko noong una wag na wag daw akong susubok sa pagkanta. Magagalit daw ang mga lamang lupa at baka isama akong ibaon sa yamashita treasure. Hindi naman talaga matigas ang ulo ko, kaya kumanta ako. Ayun, naplantsa tuloy ng wala sa oras ang mukha ko. Pero di nga, mas mabuti na pala yung sa murang edad ka pag alam ng parents natin na mukhang trying hard ka na sa isang talent eh dapat sabihan na “stop” na. O di kaya mga prenships natin, dahil ang tunay na kaibigan sila yung nagsasabi ng totoo na pangit ka at dapat ka nang ibaon sa lupa. A true friend sees and tells us if there’s shit on our face.

Sabi pa ng judge sa Pinas got talent…..may talent nga, ang pangit naman.

Respeto naman sana sa mga call center agents na natutulog sa umaga! letche.

Single Post Navigation

← Older Entry

Newer Entry →